επιμύλια μέλη (ή "μυλωθρικά" ή ιμαία&quo`Ετσι ονομάζονταν από τους αρχαίους `Ελληνες διάφορες ωδές και άσματα (Σούδα και Ησύχιος) που τραγουδιόνταν στους μύλους την ώρα του αλέσματος, για να αυξηθεί η επιμέλεια και η εργατικότητα των μυλωνάδων.`Ηταν συνταγμένα σε απλή γλώσσα και πολλές φορές περιλάμβαναν εύστροφα κοροϊδευτικά σχόλια και σκώμματα (βλ. ιμαίος και άσματα εργατικά). Διασώθηκε το ακολουθο παλαιότατο επιμύλιο:
"{{αλει, μύλα, {αλει "άλεθε, μύλε, άλεθε
κα`ι γ`αρ Πίττακος [[αλε~ι όπως αλέθει ο Πιττακός
μεγάλας Μυτιλάνας βασιλεύων". της Λέσβου της τρανής ο ρήγας"
Ανάλογα τραγούδια έφτασαν ώς στις μέρες μας και μέσα από τη δημοτική ποίηση, όπως δείχνει το γνωστό μανιάτικο μοιρολόγι:
"`Αλεθε μύλε μ' άλεθε
κάνε τ'αλεύρια σου ψιλά
τα πίτουρά σου τραγανά, κ.λπ.".
,
Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής