Μέτρο με 2 τμήματα (κώλα) διαφορετικού ρυθμού (π.χ. ανάπαιστος-ίαμβος ή δακτυλος-τροχαίος). Το θεωρούσαν κατάλληλο για την ερωτική και τη σκωπτική ποίηση. Το πρωτοεφάρμοσε ο Αρχίλοχος (Πλούταρχος).