Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

Στα νησιά του Ιουνίου η "νυκτ?ωδία" αποτελούσε έθιμο σπάνιας ευφροσύνης, "[ιδίως τ`ας νύκτας το~υ θέρους, }οτε ο]ι κάτοικοι [απελάμβανον συχν`α τ`ην ε[υχαρίστησιν να [εξυπνο~υν [απ`ο το`υς {ηχους μι~ας [[ωργανωμένης μικτ~ης [ορχήστρας {η μανδολινάτας {η χορ?ωδίας ` a cappella {η συνοδευομένης ]υπ`ο μαντολινάτας κα`ι ν`α παρακολουθο~υν μ`ε κατάνυξιν τ`ην [εκτέλεσιν το~υ προγράμματος, μήπως κα`ι διαφύγ?η τιν`ος παραφωνία. Χαριτωμένα ε@ιναι τ`α [επεισόδια }}ατινα [αναφέρονται ε[ις τ`α χρονικά, συμφώνως πρ`ος τ`α ]οπο~ια ....μετεφέρετο [εν }ωρ?α νυκτ`ος [επ`ι ]αμάξης τ`ο πιάνο, περιφερόμενον [απ`ο συνοικίας ε[ις συνοικίαν, δι`α τ`ην [αρτίαν [εκτέλεσιν το~υ προγράμματος, μετ`α τ~ων {αλλων [οργάνων» (Σπύρος Μοτσενίγος). Στα δε 4 κυριότερα των Επτανήσων (Κέρκυρα, Κεφαλλονιά, Ζάκυνθος, Λευκάδα) το "έθιμο"επεκτεινόταν και στη θάλασσα, όταν οι μαούνες (σλέπια) γλυστρούσαν στα νερά φορτωμένες "τροβαδούρους"που αφάνιζαν αρμονικά τη σιγαλιά της σεληνόφωτης νύχτας...