Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

όργανα· επίσης κρουόμενα (από το κρούω). Όργανα που παράγουν ήχο με κρούση. Έτσι γενικά ονομάζονταν τα έγχορδα· πρβ. $έγχορδα*. Ο $Νικόμαχος* (Εγχ. 2) χρησιμοποιεί καθαρά τον όρο με τη σημασία των κρουστών οργάνων, όπως τα εννοούμε σήμερα, όταν λέει: "επί της των οργάνων εντατών τε και εμπνευστών και κρουστών". Τα κρουστά όργανα δεν χρησιμοποιούνταν για καθαρά μουσικούς σκοπούς. Τα χρησιμοποιούσαν κυρίως σε οργιαστικές λατρείες και τελετές, ιδιαίτερα προς τιμήν της Κυβέλης και του Διόνυσου. Πολλά από αυτά ήταν ξενικής προέλευσης, κυρίως ασιατικής. Τέτοια όργανα ήταν τα $κρέμβαλα*κρέμβαλον|, τα $κρόταλα*, το $σείστρον*, τα $κύμβαλα* και το $τύμπανον*. Το επίθετο κρουστικός στη μουσική χρησιμοποιούνταν με την έννοια "κατάλληλος να παράγει ήχο" (κατά το LSJ: "ικανός να ηχεί τη σωστή νότα"· κατά το λεξικό Δημ.: "αυτός που παράγει διαπεραστικό ήχο"). Αριστοτ. (Προβλ. XIX, 10): "...κρουστικά δε μάλλον τα όργανα του στόματος" (...αλλά τα όργανα χτυπούν [και παράγουν] τη νότα πιο αποτελεσματικά από το [ανθρώπινο] στόμα).