Κρητικός λυρικός ποιητής και συνθέτης του 2ου αι. μ.Χ. Έζησε κατά τη βασιλεία του αυτοκράτορα Αδριανού (117-138 μ.Χ.), ο οποίος τον είχε υπό φιλική εύνοια. Η $Σούδα* σ' ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα λέει ότι ο Μεσομήδης έγραψε ένα $εγκώμιο*εγκώμιον| για τον Αντίνοο και διάφορα άλλα μέλη. Το όνομα του Μεσομήδη έχει αναφερθεί από πολλούς μελετητές σχετικά με τη σύνθεση των τριών Ύμνων (στη Μούσα Καλλιόπη, στον Ηλιο και στη Νέμεση), που πρώτος δημοσίευσε ο Vincenzo Galilei, πατέρας του μεγάλου αστρονόμου, στο βιβλίο του Dialogo della Musica antica e della moderna (Φλωρεντία 1581, σ. 97). Στον Μεσομήδη αποδίδεται αναντίρρητα η σύνθεση του Ύμνου στη Νέμεση
, Κρητικός λυρικός ποιητής και συνθέτης του 2ου αι. μ.Χ. Έζησε κατά τη βασιλεία του αυτοκράτορα Αδριανού (117-138 μ.Χ.), ο οποίος τον είχε υπό φιλική εύνοια. Η Σούδα σ' ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα λέει ότι ο Μεσομήδης έγραψε ένα εγκώμιο για τον Αντίνοο και διάφορα άλλα μέλη. Το όνομα του Μεσομήδη έχει αναφερθεί από πολλούς μελετητές σχετικά με τη σύνθεση των τριών Ύμνων (στη Μούσα Καλλιόπη, στον Ηλιο και στη Νέμεση), που πρώτος δημοσίευσε ο Vincenzo Galilei, πατέρας του μεγάλου αστρονόμου, στο βιβλίο του Dialogo della Musica antica e della moderna (Φλωρεντία 1581, σ. 97). Στον Μεσομήδη αποδίδεται αναντίρρητα η σύνθεση του Ύμνου στη Νέμεση και, από ορισμένους, πιθανώς και του Ύμνου στον Ήλιο . Για μερικούς μελετητές ήταν ο συνθέτης και των τριών· ανάμεσα σε αυτούς ο Th. Reinach, ο οποίος υποστηρίζει την άποψη αυτή έμμεσα σε μια διάλεξή του (Conference sur la musique grecque et l' hymne a Apollon, σ. 8): "Αυτοί οι ύμνοι, λέει, διαφυλαγμένοι σε πολλά χειρόγραφα, αποδίδονται σε δύο συνθέτες, τον Διονύσιο, του οποίου η ύπαρξη αμφισβητείται σήμερα, και τον Μεσομήδη, που είχε αρκετά μεγάλη φήμη". Στο βιβλίο του La mus. gr. (σσ. 196, 199) ο Reinach αποδίδει στον Μεσομήδη μόνο τους δύο τελευταίους.
Βλ. γι' αυτό το θέμα στο λήμμα λείψανα ελληνικής μουσικής (αρ. 8-10), όπου συζητείται αρκετά λεπτομερειακά. Επίσης, W. Vetter, στην Pauly RE τόμ. 29, στ. 1103. Konstantin Horna, Die Hymnen des Mesomedes (Βιέννη και Λιψία 1928· Akad. der Wissenschaften in Wien, Band 207, Abh. 1· σχ. 8ο, σσ. 40). Guido Martelotti, Mesomede (Ρώμη 1929· Scuola di Filologia Classica dell' Universita di Roma· 8o, σσ. 47).
Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής