| ξυλόφωνον (από το ξύλον και φωνή)· η λέξη ξυλόφωνον ήταν άγνωστη στην αρχαία Ελλάδα και η χρήση ενός τέτοιου οργάνου από τους Έλληνες είναι αβέβαιη. Ένα όργανο, με άγνωστο όνομα, σε σχήμα μιας μικρής σκάλας, εικονίζεται σε διάφορα αγγεία της Ν. Ιταλίας (κατά το πλείστο από την Αππουλία). Το σχήμα του οργάνου αυτού οδήγησε σε εικασίες ότι μπορούσε να ήταν ένα ξυλόφωνο ή κάποιο είδος $σείστρου*σείστρον|.
Βιβλιογραφία:
Max Wegner, Das Musikleben der Griechen, Βερολίνο 1949, σσ. 66-67 και 229 (και πίν. 24).
R. P. Winnington-Ingram, "Apulian sistrum" στη μελέτη "Ancient Greek Music: A Bibliography 1932-1957", Lustrum 3, 1958, σ. 19.
Ν. Plaoutine et J. Roger, Corpus Vasorum Antiquorum, France 16 (Παρίσι, Musee Rodin), 1945, εικ. 35/3· στο άρθρο του R.P.W.-Ingram πιο πάνω.
Riemann Musik Lexikon, Sachteil, Mainz 1967, σ. 1069. , (από το ξύλον και φωνή)· η λέξη ξυλόφωνον ήταν άγνωστη στην αρχαία Ελλάδα και η χρήση ενός τέτοιου οργάνου από τους Έλληνες είναι αβέβαιη. Ένα όργανο, με άγνωστο όνομα, σε σχήμα μιας μικρής σκάλας, εικονίζεται σε διάφορα αγγεία της Ν. Ιταλίας (κατά το πλείστο από την Αππουλία). Το σχήμα του οργάνου αυτού οδήγησε σε εικασίες ότι μπορούσε να ήταν ένα ξυλόφωνο ή κάποιο είδος σείστρου.
Βιβλιογραφία:
Max Wegner, Das Musikleben der Griechen, Βερολίνο 1949, σσ. 66-67 και 229 (και πίν. 24).
R. P. Winnington-Ingram, "Apulian sistrum" στη μελέτη "Ancient Greek Music: A Bibliography 1932-1957", Lustrum 3, 1958, σ. 19.
Ν. Plaoutine et J. Roger, Corpus Vasorum Antiquorum, France 16 (Παρίσι, Musee Rodin), 1945, εικ. 35/3· στο άρθρο του R.P.W.-Ingram πιο πάνω.
Riemann Musik Lexikon, Sachteil, Mainz 1967, σ. 1069.
|
|
Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής