| παραφωνία ή παράφωνοι φθόγγοι· κατά τον Βακχείο (Εισ. 61) η παραφωνία είναι μια $συμφωνία*· "όταν δύο ανόμοιοι ήχοι παιχθούν [αμέσως] και δεν παρουσιάζουν διαφορά μεταξύ τους". Κατά τον Γαυδέντιο η παραφωνία είναι κάτι μεταξύ συμφωνίας και διαφωνίας. Στην Εισαγωγή του (κεφ. 8) γράφει ότι "παράφωνοι είναι εκείνοι οι φθόγγοι, που είναι μεταξύ συμφωνίας και διαφωνίας και όταν παιχθούν φαίνονται σύμφωνοι" ("εν δε τη κρούσει φαινόμενοι σύμφωνοι"), όπως στην περίπτωση των τριών τόνων από την παρυπάτη μέσων (fa) ως την παραμέση (si) και στην περίπτωση των δύο τόνων (διτόνου) από τη λιχανό μέσων (sol) ως την παραμέση (si). Έτσι, ο Γαυδέντιος θεωρεί ως "παραφωνίες" το τρίτονο (fa - si) και το $δίτονο*δίτονον| (sol - si). Ο όρος χρησιμοποιείται στον Λογγίνο (28, 1) με τη σημασία του "μαλακώματος [γλυκάματος] του κύριου φθόγγου". , ή παράφωνοι φθόγγοι· κατά τον Βακχείο (Εισ. 61) η παραφωνία είναι μια συμφωνία· "όταν δύο ανόμοιοι ήχοι παιχθούν [αμέσως] και δεν παρουσιάζουν διαφορά μεταξύ τους". Κατά τον Γαυδέντιο η παραφωνία είναι κάτι μεταξύ συμφωνίας και διαφωνίας. Στην Εισαγωγή του (κεφ. 8) γράφει ότι "παράφωνοι είναι εκείνοι οι φθόγγοι, που είναι μεταξύ συμφωνίας και διαφωνίας και όταν παιχθούν φαίνονται σύμφωνοι" ("εν δε τη κρούσει φαινόμενοι σύμφωνοι"), όπως στην περίπτωση των τριών τόνων από την παρυπάτη μέσων (fa) ως την παραμέση (si) και στην περίπτωση των δύο τόνων (διτόνου) από τη λιχανό μέσων (sol) ως την παραμέση (si). Έτσι, ο Γαυδέντιος θεωρεί ως "παραφωνίες" το τρίτονο (fa - si) και το δίτονο (sol - si). Ο όρος χρησιμοποιείται στον Λογγίνο (28, 1) με τη σημασία του "μαλακώματος [γλυκάματος] του κύριου φθόγγου".
|
|
Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής