Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

(περ. 522-446 π.Χ.)· γεννήθηκε στις Κυνός Κεφαλές, κοντά στη Θήβα, και πέθανε στο Άργος. Ο πιο μεγάλος λυρικός ποιητής της αρχαίας Ελλάδας· σπούδασε μουσική με τον $Λάσο τον Ερμιονέα*Λάσος|, ένα διακεκριμένο μουσικό του 6ου αι. π.Χ. Ο πατέρας του Πινδάρου, ο Δαΐφαντος, ήταν επαγγελματίας μουσικός, όπως και ο θείος του Σκοπελίνος, από τον οποίο πήρε τα πρώτα μαθήματα στη μουσική και στην αυλητική τέχνη. Ο Πίνδαρος συνέθεσε ύμνους, παιάνες, διθυράμβους, προσόδια, παρθένεια, υπορχήματα, εγκώμια, θρήνους και πάνω απ' όλα επίνικους (Ολυμπιόνικους, Πυθιόνικους, Νεμεόνικους, Ισθμιόνικους). Ως μουσικός ο Πίνδαρος παρέμεινε συντηρητικός, πιστός στην παράδοση (πρβ. Πλούτ. Περί μουσ. 1134D, 9· 1136F, 17· 1137F, 20· 1142Β, 31). Οι καινοτομίες της εποχής του τον άφησαν αδιάφορο. Το απλό και συγκρατημένο κλασικό ύφος (στιλ) του είχε γενική απήχηση στους Έλληνες. Από τη μουσική του Πινδάρου τίποτε δεν έχει διασωθεί. Η αυθεντικότητα ενός μελωδικού αποσπάσματος, για το οποίο διατυπώθηκε ο ισχυρισμός ότι αποτελούσε τις πρώτες γραμμές του πρώτου Πυθιόνικου, έχει σοβαρά αμφισβητηθεί· το απόσπασμα αυτό δημοσιεύτηκε από τον ιησουίτη Αθανάσιο Kircher στο βιβλίο του Musurgia Universalis (Ρώμη 1650, τ. Ι, σσ. 541-542), στην ελληνική και νεότερη σημειογραφία· ο Kircher ισχυρίστηκε πως το αντέγραψε από χειρόγραφο της βιβλιοθήκης ενός μοναστηρίου κοντά στη Messina. To χειρόγραφο αυτό δε βρέθηκε ποτέ· βλ. περισσότερες λεπτομέρειες στο λ. $λείψανα ελληνικής μουσικής*. Βλ. ανάμεσα σε άλλα: Α. Β. Drachmann, Scholia Vetera in Pindari Carmina (Λιψία 1903)· Bergk PLG, μέρος Ι (Ολυμπιόνικοι I-XIV, σσ. 13-96· Πυθιόνικοι Ι-ΧΙΙ, σσ. 101-184· Νεμεόνικοι Ι-ΧΙ, σσ. 186-242· Ισθμιόνικοι Ι-VIII, σσ. 243-279· και διάφορα αποσπάσματα (ύμνοι, παιάνες, προσόδια, παρθένια, υπορχήματα, εγκώμια, θρήνοι) και αβέβαια αποσπάσματα [Fragmenta Incerta] σσ. 285-382).