Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

ο πιο σημαντικός αυλητικός νόμος· επινοήθηκε από τον $Σακάδα*Σακάδας|, που υπήρξε ο σπουδαιότερος αυλητής-συνθέτης της εποχής του. Όταν η αυλητική περιλήφθηκε για πρώτη φορά, το 586 π.Χ., στο πρόγραμμα των Πυθίων, ο Σακάδας διαγωνίστηκε και κέρδισε το πρώτο βραβείο με τον πυθικό του νόμο. Ο πυθικός νόμος υπήρξε το πρώτο γνωστό είδος προγραμματικής μουσικής και σκοπό είχε την περιγραφή του αγώνα του Απόλλωνα με το δράκοντα Πύθωνα. Αποτελούνταν από πέντε μέρη, τα οποία, κατά τον $Πολυδεύκη*Πολυδεύκης| (IV, 84), ήταν τα ακόλουθα: (α) πείρα (εισαγωγή), κατά την οποία ο θεός εξετάζει αν το έδαφος είναι κατάλληλο για τον αγώνα ("διορά τον τόπον ει άξιός εστιν του αγώνος")· (β) κατακελευσμός (πρόκληση)· ο θεός προκαλεί το δράκοντα ("προκαλείται τον δράκοντα")· (γ) ιαμβικόν· στο οποίο "ο αγώνας συνεχίζεται και γίνεται απομίμηση των σαλπισμάτων και του τριξίματος των δοντιών του δράκοντα" ($οδοντισμός*)· (δ) σπονδείον, στο οποίο ανακοινώνεται η νίκη του θεού ("δηλοΐ την νίκην του θεού")· και (ε) καταχόρευσις (νικηφόρος χορός)· ο θεός γιορτάζει τη νίκη του με χορό ("ο θεός τα επινίκια χορεύει"). Τον αυλητικό πυθικό νόμο απομιμήθηκαν κιθαριστές, που εισήγαγαν έναν $κιθαριστικό νόμο*κιθαριστήριος νόμος| πάνω στις ίδιες γραμμές. Ο Στράβων (Θ', 10, 421-422) μιλεί για έναν τέτοιο κιθαριστήριο πυθικό νόμο, διαιρεμένο στα ακόλουθα πέντε μέρη: (α) ανάκρουσις ή άγκρουσις· εισαγωγή, προοίμιο (β) άμπειρα· έναρξη του αγώνα· (γ) κατακελευσμός (βλ. επάνω, β')· περιγραφή του αγώνα· (δ) ίαμβοι και δάκτυλοι· θριαμβευτικός ύμνος για τη νίκη του θεού· και (ε) σύριγγες· περιγραφή των συριγμάτων του δράκοντα που ξεψυχάει.