ΗΧΗΤΙΚΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΑΝΟΙΚΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΣΥΝΑΥΛΙΩΝ
Η εκτέλεση μουσικών έργων -ιδιαίτερα λόγιας μουσικής- σε ανοικτούς χώρους είναι προβληματική λόγω της διασποράς του ήχου.
Στην προσπάθεια εξεύρεσης λύσεων στο πρόβλημα αυτό το ΙΕΜΑ ανέπτυξε 2 ερευνητικά προγράμματα.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει δύο σκέλη:
- α. Ακουστική βελτίωση: Ύστερα από σχετικές μετρήσεις κατασκευάστηκαν 10 ηχητικοί ανακλαστήρες που τοποθετούνται γύρω από τους μουσικούς και εκμεταλλεύονται έτσι των ήχο που αλλιώς απορροφάται από τις διαβρωμένες επιφάνειες, είτε χάνεται, διοχετεύοντας τον στους μουσικούς και τους θεατές. Οι ηχητικοί ανακλαστήρες μπορούν να διατεθούν σε κάθε ενδιαφερόμενο. Ήδη έχουν χρησιμοποιηθεί κατ' επανάληψη από την Ορχήστρα των Χρωμάτων στο Ηρώδειο.
- β. Ηλεκτροακουστική βελτίωση: Πρόκειται για δυναμική προσομοίωση ακουστικής κλειστών χώρων σε ανοικτούς. Αυτό επιτυγχάνεται με την τοποθέτηση πολλών μικροφώνων που συλλέγουν όλη την στερεοφωνική εικόνα της σκηνής και τη διοχετεύουν σε Η/Υ. Εκεί γίνεται η επεξεργασία του σήματος και υπολογίζεται ο χρόνος καθυστέρησης και η ένταση του σήματος αν γινόταν ανάκλαση σε κάποια οροφή. Κατόπιν το υπολογισμένο σήμα διοχετεύεται σε ένα σύνολο ηχείων που είναι τοποθετημένα στη θέση του ειδώλου της υποτιθέμενης ανάκλασης. Το αποτέλεσμα είναι ο ήχος να αναπαράγεται με χαρακτηριστικά συμπεριφοράς μιας ιδανικής ανακλαστικής οροφής.
Στην εικόνα φαίνονται με κόκκινα βελάκια οι θέσεις των ηχείων που χρησιμοποιήθηκαν
Το σύστημα αυτό εφαρμόστηκε πιλοτικά το 1998 στην εκτέλεση της "Ηλέκτρας" του Μίκη Θεοδωράκη σε σκηνοθεσία Νίκου Κούνδουρου στο Ηρώδειο στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών. Για το σκοπό αυτό τοποθετήθηκαν 28 μικρόφωνα σε όλη τη σκηνή και 32 ηχεία σε διάφορα μέρη στον τοίχο της σκηνής του Ηρωδείου καλύπτοντας έτσι όλες τις επιφανειακές περιοχές.
Το αποτέλεσμα ήταν να έχει κανείς πλήρη στερεοφωνική ακουστική επαφή με τη σκηνή, σε οποιαδήποτε θέση των διαζωμάτων και αν βρισκόταν, χωρίς όμως να έχει την εντύπωση ότι ο ήχος ενισχυόταν.