Αγάθων (447-400 π.Χ.). Αθηναίος τραγικός ποιητής γνωστός κυρίως από τις καινοτομίες του στην τραγωδία, για τις οποίες δέχτηκε τους μύδρους του Αριστοφάνη ("Θεσμοφοριάζουσες"19). Πολλές από αυτές αφορούσαν τη μουσική. Έτσι εικάζεται ότι ο όρος "Αγαθώνειος αύλησις"(που χαρακτήριζε το ευχάριστο και ζωηρό παίξιμο) προέρχεται από το όνομά του. Η νίκη του στα "Λήναια"του 416 μνημονεύεται από τον Πλάτωνα. Εν τούτοις, ο Αριστοτέλης φαίνεται να εγκρίνει την καινοτομία των "εμβόλιμων χορικών"(τα οποία δεν είχαν σχέση με τη υπόθεση του έργου που συνόδευαν` κάτι σαν "intermezzi") όταν γράφει:"[εμβόλιμα {?αδουσι πρώτου {αρξαντος [ Αγάθωνος το~υ τοιούτου". Η μουσική του Αγάθωνα ορίζεται κατά τη μεν Σούδα ως "[εκλελυμένη" (αλλά και ως "ε{υκρατος" και "]ηδίστη"), κατά δε τον Αριστοφάνη, ως "μονοπάτι μυρμηγκιών"και ως "θηλυπρεπής". Τέλος, του αποδίδουν επιρροές από τους σοφιστές, ιδιαίτερα από τον Γοργία:"πολλαχο~υ τ~ων [ιάμβων γοργιάζει" (Φιλόστρατος "Βίοι Σοφιστών"Ι, 9). Πέθανε (όπως και ο Ευριπίδης) στην Αυλή του Αρχέλαου της Μακεδονίας. (Πλάτωνος "Συμπόσιον"Σ 198, Αριστοτέλους "Ποιητική "Θ 18 , Αριστοφάνους "Θεσμοφοριάζουσες"59, 106, κ.λπ.). ,
|
|